Jubileumboek 50 jaar NVD in 2020

Voor het jubileumjaar van de Nederlandse Vereniging van Directie- en managementondersteuners (NVD) hebben we Jolien gevraagd om een aantal interviews te schrijven voor ons jubileumboek. Jolien heeft met verve en met heel veel enthousiasme deze opdracht opgepakt. Voordat Jolien aan een opdracht begint, zorgt ze ervoor dat ze precies weet wat de bedoeling is. Door het stellen van kritische vragen, worden de verwachtingen van de opdrachtgever duidelijk. Het thema van ons jubileumjaar is Kennis, Kunde, Kracht, Kwaliteit.

Jolien heeft een of meerdere van deze thema’s verwerkt in de interviews. Daarnaast was onze wens om niet alleen terug te blikken, maar vooral ook vooruit te kijken naar de toekomst van ons vak. De interviews zijn stuk voor stuk waardevolle bijdragen geworden met een blik op de toekomst. De schrijfstijl van Jolien is persoonlijk en direct. Zonder omhaal van woorden weet Jolien de kern krachtig weer te geven. Het was heel fijn om met haar samen te werken. Dank je wel Jolien, wat mij betreft op naar een volgende opdracht!

Hiltje Begieneman, hoofdredactie en coördinatie jubileumboek NVD

Het is nu drie jaar na het overlijden van mijn zoon en nog dagelijks pak ik het boek even op, blader er doorheen en brand er een kaarsje bij. Als ik lees wat hij vertelde, hoor ik als het ware zijn stem weer. Dat geeft mij troost. Ik zou iedereen zo’n nalatenschap van zijn dierbare toewensen.”

Betty de Leeuw (moeder geïnterviewde)

Lieve Jolien, Dankjewel! Het is een heel mooi en waardevol document geworden, voor mij en onze vier kinderen. Om foto’s terug te kijken en af en toe in te lezen. Het is geworden hoe Robbert was. Het waren fijne gesprekken waar je in zijn laatste maanden nog het beste in hem boven hebt gehaald. Dankjewel.

Inge Zwetsloot (Echtgenote van geïnterviewde)

“Het lezen van de biografie van mijn moeder geeft haar een plaats in de geschiedenis, in de tijd, in haar tijd. Dat is interessant voor de geschiedenis, voor de beschreven persoon en voor mij als lezer. Het geeft ook de gelegenheid tot het delen van verhalen die niemand nog wist of kende. Wat de samenwerking met Jolien betrof: die was uiterst prettig. Ze hield ons goed op de hoogte van haar vorderingen. De financiële afspraken waren altijd helder. Mijn moeder, raakte erg op Jolien gesteld. Ik kende Jolien nauwelijks, maar haar stem door de telefoon maakte me altijd vrolijk. Ze is een mooi en warm mens. Ik denk dat voor velen zal gelden dat ze graag met haar zullen praten.”

Reinier Tromp-Meesters (opdrachtgever en zoon geïnterviewde)

“Ik vond het niet zo nodig dat mijn levensverhaal opgetekend werd, maar mijn kinderen stonden erop. Nu ik het boek in handen heb, vind ik het leuk om te zien dat ik toch wel een heel bijzonder leven geleid heb, dat ik veel meegemaakt heb. Nu geloof ik ook dat het inderdaad heel leuk voor de kinderen en kleinkinderen is om dit allemaal te lezen.
Het boek ligt hier op tafel en steeds als er mensen op bezoek komen vragen ze ernaar. Regelmatig pak ik het boek ter hand en dan denk ik: ‘Tja, zo was het, zo was het precies! Ik herinner me hoe verliefd ik was, hoe hecht en angstig de jaren tijdens en na de oorlog waren en hoe ik gelachen heb met mijn collega’s.’ Nu ik al 95 jaar ben geniet ik ervan om terug te kijken.”

Ati Tromp-Meesters (geïnterviewde)

“Wat een indrukwekkend verhaal. Vele delen waren bekend, maar ook vele delen niet. Daarnaast is het bijzonder om de bekende en onbekende anekdotes nu in één verhaal te lezen. Ook laat het verhaal zien dat mijn moeder en haar ouders in een heel andere tijd leefden met andere normen en waarden dan wij nu. Tenslotte wordt duidelijk wat een impact de oorlog heeft op mensen en dus ook op mijn familie. Inderdaad een mooi cadeau voor ons en onze kinderen.”

Jan Jaap van Binsbergen (zoon geïnterviewde)

“Ik heb het boek verslonden. Het is zo geschreven dat je tante Mariëtte hoort vertellen. Prachtig!”

Jetske Freeve (nichtje geïnterviewde)

“Wat heb je er een mooi boek van gemaakt!!! Complimenten. Iedere keer dat ik je met mijn vrouw hoorde praten dacht ik: ‘Hoe gaat Jolien uit deze stroom van woorden in ‘s hemels naam een prettig leesbaar geheel maken?” Het is je gelukt! En hoe. Het is een boeiend, herkenbaar en dierbaar boek geworden.”

J.H. van Binsbergen (echtgenoot van geïnterviewde)

“Ik denk dat dit levensverhaal verhaal een groot geschenk is voor haar kleinkinderen en achterkleinkinderen. Niet alleen vertelt zij over haar jeugd in Indonesië en het Jappenkamp, zij schetst ook prachtig het tijdsbeeld waarin zij is opgegroeid, des te bijzonderder doordat zij eerst als kind en daarna als onderwijzeres over het onderwijs zoveel kan vertellen van vroeger. Ze geeft veel wijsheid door op een eenvoudige en heel toegankelijke manier.
Ik vind haar verteltrant erg mooi en heel persoonlijk. Zij lijkt mij een heel bijzondere vrouw die op een ongelooflijke manier veel tegenslag en verdriet heeft verwerkt en daar bovenuit heeft kunnen stijgen.
Mij heeft haar verhaal op meerdere momenten geraakt. Ik zou wensen dat onze levenswegen elkaar ooit gekruist zouden hebben…”

Yvonne Kool, meelezer

“In de laatste maanden van zijn leven heeft mijn partner Lucien samen met Jolien Wilmar zijn levensverhaal geschreven.
Zijn doel was tweeledig, enerzijds zijn verhaal nalaten aan zijn jonge zoon Ben en anderzijds het terugblikken op zijn leven.
Dit heeft geresulteerd in een zeer bijzonder boek, waarin ook foto’s en bijdragen van familie en vrienden zijn opgenomen.
Jolien heeft hierin een essentiële rol gespeeld, het afnemen van de interviews, de terugkoppeling en na het overlijden het uitwerken van de teksten.
Dit alles op een zeer empathische en deskundige manier.”

Micha Stolzenburg (partner geïnterviewde)

Gedurende acht warme zomeravonden bij mij in het hospice, is Jolien op bezoek geweest om mijn levensverhaal op te tekenen. Ik ben 36 jaar oud, getrouwd en heb drie kinderen. Het was een idee van mijn schoonvader die in het boek: Het maakt uit hoe je sterft, uitgeverij Christofoor, een artikel van Jolien las, dat hem dusdanig aansprak dat hij besloot contact op te nemen. Vervolgens heeft hij mij de gesprekken en het boek dat daaruit voortkwam cadeau gedaan. Aanvankelijk dacht ik: wat valt er nou te vertellen over een leven dat maar 36 jaren telt? Maar ik wilde heel graag dat de kinderen zouden onthouden hoe we van elkaar genoten hebben en dat ze niet alleen de zieke perioden zouden onthouden. Door het terugkijken op mijn leven, ben ik me opnieuw tot in detail bewust geworden van de rijkdom van mijn leven, maar ben ik ook lijnen en patronen gaan zien, waardoor ik nu beter begrijp hoe het komt dat de verschillende gebeurtenissen elkaar opgevolgd hebben en welke ontwikkeling ik daarin doorgemaakt heb. Ik ben nota bene psycholoog, maar kennelijk heb je daar soms iemand anders voor nodig. Mijn ziekteproces duurt nu vijf jaar, een proces dat ik vooral met mijn hoofd benaderd heb. Nu in het hospice en dankzij de gesprekken merk ik dat hoofd en hart met elkaar in verbinding komen, waardoor ik nog meer liefde voel voor iedereen om mij heen, maar ook voor mijzelf. Ik ben mijn schoonvader en Jolien heel dankbaar dat zij mij die mogelijkheid geschonken hebben. 

Klaske Jaarsma – 26 juni 2019

“Soms neemt hij de biografie van zijn vader onder zijn arm mee naar school.”